ruchliwy — ruchliwywi, ruchliwywszy 1. «będący w ciągłym ruchu, ruszający się» Ruchliwy płomień. Ruchliwe fale. Ruchliwe oczy. 2. «odznaczający się wzmożonym ruchem, taki na którym (w którym) jest duży ruch; bardzo uczęszczany, ożywiony» Ruchliwa ulica.… … Słownik języka polskiego
część — 1. Lwia część (czegoś) «znaczna, główna część (czegoś)»: (...) program muzyczny, który jak wiadomo stanowi lwią część programu, opracowany jest w tym sezonie bardzo atrakcyjnie, przede wszystkim z punktu widzenia posłannictwa radia w szerzeniu… … Słownik frazeologiczny
Holender — Latający Holender «człowiek ruchliwy, niepozostający dłużej na jednym miejscu»: (...) jest (...) swojego rodzaju „Latającym Holendrem”, który w tygodniu odwiedza co najmniej dwie, trzy miejscowości, spotyka się z działaczami samorządowymi (...).… … Słownik frazeologiczny
miejsce — 1. Być na swoim miejscu «zajmować odpowiednie dla siebie stanowisko, wykonywać odpowiednią dla siebie pracę»: (...) ważna jest codzienna robota, pewność, że uczestniczy się we wspólnym wysiłku, że widzi się owoce swojej pracy, że człowiek czuje,… … Słownik frazeologiczny
czynny — czynnynni, czynnynniejszy 1. «wykonujący jakąś czynność; pracujący, działający» Wszyscy byli czynni, krzątali się. ∆ biol. Ciało czynne «ciało organiczne wywołujące reakcję w organizmie żywym» ∆ chem. Pierwiastek czynny «pierwiastek wykazujący… … Słownik języka polskiego
energiczny — energicznyni, energicznyniejszy «pełen energii; czynny, ruchliwy, stanowczy; zdecydowany, żywy, sprężysty» Energiczny charakter, głos, krok. Energiczna ręka. Energiczne ruchy. Trzeba przedsięwziąć energiczniejsze środki. Energiczni pracownicy … Słownik języka polskiego
fertyczny — fertycznyni «żwawy, zwinny, ruchliwy, zgrabny, zręczny» Fertyczna dziewczyna. Fertyczne podskoki. ‹niem.› … Słownik języka polskiego
fryga — ż III, CMs. frydze; lm D. fryg przestarz. «zabawka dziecinna; bąk» dziś zwykle w porównaniu: Zwinny jak fryga. Kręci się, biega jak fryga. przen. dziś żywa «ktoś zwinny, ruchliwy» Ależ z niej fryga! … Słownik języka polskiego
grubasek — m III, DB. grubasekska, N. grubasekskiem; lm M. grubasekski, DB. grubaseksków, (także B.=M. zwykle o kobietach), zdr. od grubas Miły, ruchliwy grubasek … Słownik języka polskiego
holender — m IV, D. holenderdra, Ms. holenderdrze; lm M. holenderdry 1. Holender B.=D.; lm M. holenderdrzy, DB. holenderdrów «człowiek narodowości holenderskiej» ◊ Latający Holender a) «legendarny okręt stale pływający po morzach i nie mogący przybić do… … Słownik języka polskiego
